De foto’s en de prijs

Tijdens de daaropvolgende dagen deed ze haar best om alle contacten met haar baas te vermijden. En daar slaagde ze ook in. Maar op de derde dag vond ze een bruine enveloppe op haar werktafel. Ze haalde de inhoud eruit en was op slag in paniek. Het waren foto’s. Ze waren van slechte kwaliteit, en het leken wel afdrukken van videobeelden te zijn, maar desondanks waren het heel duidelijke foto’s. Het waren foto’s van haar met haar baas, in het hotel. Heel expliciete foto’s, die niets aan de verbeelding overlieten over wat er die avond van het feestje gebeurd was. Met een lijkbleek gezicht stopte ze de foto’s snel terug in de enveloppe, en zag ze toen dat er nog een briefje bij zat.

“Anna. Ik weet dat dit waarschijnlijk als een schok komt, maar het is belangrijk dat je deze brief helemaal leest, en dat je heel goed nadenkt over wat ik je te vertellen heb. Je hebt eigenlijk niets om je zorgen over te maken, op voorwaarde dat je alle instructies in deze brief opvolgt. Als je dat niet doet, dan denk ik dat je zelf wel kan raden wat er zal gebeuren. Dit zijn slechts enkele van de vele foto’s van ons “gezellig samenzijn” na het feestje. Ik heb er nog meer, en ik heb ook nog een hele video waarop duidelijk te zien is hoezeer je ervan genoot om je man te bedriegen. Hoe denk je dat je man zal reageren als hij die beelden ziet?”

Anna stopte even met lezen. Haar hele lichaam trilde. Oh god, wat moest ze nu doen? Dit kon niet echt zijn. Alsjeblieft, laat dit een slechte droom zijn? Ze wilde huilen, maar ze was gewoonweg te geshockeerd..

“Ik ben een man met ‘speciale verlangens’, Anna, en ik heb lang gewacht om iemand als jou tegen te komen. Ik heb zo erg van je genoten, en ik wil nog veel meer van je genieten. En ik wil het niet meer aan het toeval overlaten om te bepalen of ik al dan niet krijg wat ik wil. Ik weet wat ik wil, en dat zal ik nu ook nemen. En jij bent degene die me zal geven wat ik wil. Ik weet zeker dat als je goed hebt nagedacht, je zal begrijpen dat de enige manier waarop je je huwelijk nog kan redden is door te doen wat ik je opdraag. Ik zal je geen enkele schade toebrengen, en je kan verder een normaal leven leiden, als je me maar gehoorzaamt. Ik heb geen haast, dus neem maar even je tijd om over dit alles na te denken. Ik wil wel dat je weet dat we komende maandag weer samen zullen zijn.”

Het was vandaag donderdag. De affaire had ze op maandagavond gehad, en ze had gehoopt dat Mark (haar baas) had begrepen dat het maar iets eenmaligs zou zijn. Hij had zich zo vriendelijk en voorkomend gedragen, en ze had verwacht dat hij zou begrijpen dat ze hier niet mee verder zouden kunnen gaan. Brrr, ze trilde van de zenuwen, en haar maag lag in een knoop, maar ze las toch verder.

“Ik wil dat je er sexy voor me uitziet, komende maandag. Ik zal om precies 1 uur in de namiddag op de parkeerplaats op je wachten. Ik verwacht dat je dan meteen naar mijn auto komt, en dat je zonder iets te zeggen in stapt. Ik wil dat je je ogen naar beneden gericht houdt, en dat je me niet aankijkt. Ga er maar van uit dat we een paar uur weg zullen zijn. En Anna, ik wil dat je hierover tegen niemand iets verteld. Als ik ook maar het geringste vermoeden krijg dat je hierover iets tegen iemand verteld hebt, of dat je je niet tot op de letter aan mijn instructies houdt, dan zal ik ervoor zorgen dat de foto’s en de videoband bij je man terechtkomen.”

Er stond nog een P.S. bij: “P.S. Alles wat ik weet over je man zegt me dat hij niet veel begrip zou hebben als hij iets te weten zou komen. Ik raad je daarom aan om niet meteen alles op te gaan biechten, in een poging het weer goed te maken. Want zelfs als hij het zou begrijpen, ben ik er zeker van dat er andere mensen in je leven zijn die minder begripvol zouden zijn als ze zouden weten wat voor een slet je bent.”

Anna las de brief opnieuw, en deze keer begonnen haar tranen te stromen. Ze was helemaal overstuur en radeloos. Snel stopte ze het briefje terug in de enveloppe en borg ze alles op in haar handtas. De rest van die dag ging voorbij als in een waas. Ze kon zich niet meer op haar werk concentreren, en het enige waar ze aan kon denken was de afschuwelijke brief en hoe Fred zou reageren als hij iets te weten zou komen. Ze dacht na over manieren waarop ze onder alles uit zou kunnen komen, maar vond geen oplossing. Ze wist dat ze in de val zat, en dat ze geen andere keuze had dan te doen wat Mark van haar wilde.

Tijdens het weekend dat volgde probeerde ze zichzelf een beetje op te beuren door te ervan uit te gaan dat de dingen misschien toch niet zo erg waren. Misschien zou het maar voor even zijn. Misschien zou ze zelfs een beetje kunnen genieten van de seks die Mark blijkbaar met haar wilde. Misschien zou hij haar weer snel beu zijn, en dan zou ze haar oude leventje weer op kunnen pakken en doen alsof er niets gebeurd is.